Laatst hoorde ik iemand spreken over het verschil tussen kinderen die precies doen wat er gevraagd wordt en kinderen die dat precies niet doen. Bij Youth for Christ komen we ze allebei tegen.
Nu moet ik zeggen dat ik altijd een zwak heb voor kinderen die precies niet doen wat je vraagt. Jongens of meiden die op creatieve wijze de aandacht weten te trekken. Niet altijd makkelijk om mee om te gaan maar dat motiveert mij des te meer om contact met ze op te bouwen.
Daarnaast geloof ik erin dat in elk uitdagend kind een schatje schuilt. Zo ook in Giovanni.
Giovanni heb ik in 2009 leren kennen. Een jochie van 9 jaar die zorgde dat hij gehoord werd bij de pannakooi. Naast zijn grapjes en vrolijke begroetingen kwamen er niet altijd de meest liefdevolle woorden of acties van zijn kant. Kinderen om hem heen werden uitgescholden, kregen een duw als ze in de weg stonden en ook de vrijwilligers van Youth for Christ werden aangesproken met scheldwoorden.
Ook hebben we hem meerdere keren vast moeten houden om ervoor te zorgen dat andere kinderen niet in elkaar getimmerd werden.
Na een gevecht ging ik met hem mee naar zijn huis. Toen de andere kinderen buiten zijn gezichtsveld waren kon hij zijn bravoure ook loslaten en was het ‘schatje’ in hem goed zichtbaar. Daar was de lieve, kwetsbare en guitige Giovanni.
Giovanni nodigde me thuis uit en vertelde me over de spanningen die daar soms waren. Hij vertelde me wat er in zijn hoofd rondraasde. Dat verklaarde meteen een hele boel van zijn gedrag (niet meteen daarmee goed te praten, maar dat is weer een ander verhaal).
Soms wisten we het bij panna ook niet meer zo goed hoe we het beste konden omgaan met Giovanni. In 2012 hadden we bedacht dat hij met mij bij de MacDonalds wat mocht drinken als hij een aantal keer achter elkaar minder dan drie (of was het vier of vijf?) keer gewaarschuwd hoefde te worden bij de panna.
We zagen dat Giovanni ontzettend zijn best deed en zo mocht ik met hem wat drinken bij de Mac.
Nu is het 2018. Af en toe spreek ik Giovanni nog steeds. Inmiddels een jongeman van bijna 18 jaar die knokt voor een goed leven. Een jongen die op zichzelf woont, een vriendin heeft, naar zijn werk gaat en voor huisdieren zorgt. Gaaf!
Laatst spraken we af om bij te kletsen. We belandden weer bij de MacDonalds, net als toen.
Op mijn mobiel heb ik hem de foto laten zien die we 6 jaar geleden gemaakt hebben in de MacDonals. Met diezelfde mobiel hebben we nu weer een foto gemaakt. Zelfs het rietje werd in dezelfde hoek gedraaid als zes jaar geleden!
Fantastisch dat ik zo nu en dan met hem mee mag kijken in zijn leven. Dat ik mag genieten van verhalen die hij vertelt en mag bidden als er zorgen zijn.
Ik geloof dat je verschil kunt maken voor kinderen en jongeren door in ze te geloven! Door met ze op te trekken en van ze te houden. En ik blijf erbij: in elke jongere schuilt een schatje!