Heeft Henk Westbroek gelijk? Is vriendschap een illusie? Ik geloof van niet. Vriendschap is geen droom.
Geen pakketje schroot met een dun laagje chroom. Toon Herman weet het ook mooi te verwoorden.
Vriendschap is samen stil zijn, samen praten, samen bidden, samen vechten, samen lachen en samen huilen.
Het is van alles, maar het is bovenal hard werken. Het is en blijft een kwestie van communiceren.
Wat leeft er bij jou en durf je dat ook uit te spreken? Ben je me waardevol genoeg om je te kunnen tegenspreken?
Mag ik het zeggen als je stom reageert? Kan ik het van je aannemen als jij zegt dat ik stom reageer?
Kortom durven we nog eerlijk tegen elkaar te zijn. Te zeggen waar het op staat. Ons hart te openen naar elkaar.
Durven we onze twijfels te delen? Op de bergen, door de dalen, de opwekkingsband zingt er graag over.
Maar doen wij dat ook? Zijn we eerlijk over de pieken en dalen in ons leven tegenover elkaar?
Ps. Lees de tekst nog eens, maar nu met de gedachte dat het over God gaat in plaats van je vrienden.
Ook Hij wil namelijk dichtbij ons komen. Geven we onszelf net zoveel prijs bij Hem als bij onze vrienden?