Jongerenwerker Marleen

Jongerenwerker Marleen

Wie: Marleen Zomerdijk
Waar: Wijk Westenholte
Wat: Jongerenwerker

Bijna vier jaar geleden verhuisde Marleen Zomerdijk (27) naar Zwolle. Ze had geen werk, was niet betrokken bij een kerk en kende slechts een paar mensen. Maar dat veranderde toen ze Youth for Christ leerde kennen. “Ik kon gewoon aanschuiven. Ze kenden me niet, maar waren blij dat ik er was”, vertelt ze. Diezelfde warmte en openheid draagt Marleen nu zelf uit in haar werk als jongerenwerker.

Interview

Waarom verhuisde je naar Zwolle?

“Ik ben opgegroeid in het dorp Mariënberg en leerde Zwolle kennen tijdens mijn studie Social Work. Ik vond het een leuke stad, maar na mijn studie verhuisde ik naar Dordrecht, waar mijn toenmalige vriend woonde. Toen die relatie eindigde, wilde ik weer dichterbij mijn familie wonen. Zwolle leek me een geschikte stad, maar ik was ook bang om de verkeerde keuze te maken. Ik besloot ervoor te bidden.”

God kende je dus al. Hoe ben je tot geloof gekomen?

“Ik ben ermee opgegroeid en nam mijn geloof als tiener heel serieus. Als ik mezelf christen noemde, vond ik dat mijn gedrag dat ook moest laten zien. Maar ik legde de lat hoog voor mezelf. Pas toen ik in Dordrecht vastliep, besefte ik dat ik zo niet tot mijn recht kwam. Ik besloot meer te gaan bidden en meer van God te verwachten. Leven vanuit deze hoop en verwachting gaf mij rust. Ik kon geen verkeerde stap zetten; God ging toch met mij mee. Samen met Hem kom ik het meest tot ontplooiing.”

Dus God bracht je naar Zwolle?

“Eigenlijk wel ja. Ik probeerde te vertrouwen op de Heilige Geest en voelde wanneer ik een bepaalde stap wel of niet moest zetten. Zo heb ik alles in overleg met God gedaan. Hij bracht mij in contact met de juiste mensen: ik kreeg een kamer om in te wonen en vond werk.”

Vertel eens over je werk…

“Ik werk bij Paperclip (Omega Groep), een kleinschalige dagbesteding in Westenholte. Hier help ik mensen die een afstand tot de arbeidsmarkt hebben. We bieden ze dagbesteding aan. Zo maken we bijvoorbeeld kerst- en bedankpakketjes en doen we inpakwerkzaamheden voor samenwerkingspartners. Het is fijn werk en sinds kort heb ik er nóg een baan naast.”

Als jongerenwerker bij Youth for Christ! Vertel eens hoe je met hen in contact kwam…

“De eerste weken in Zwolle had ik een lege agenda. Ik had nog geen werk en weinig sociale contacten. Dat was niet makkelijk. Via via hoorde ik tot drie keer toe over YfC. Dus toen ik hoorde dat ze in het team in de wijk Westenholte een vrouw zochten die met jongeren kon werken en een lege agenda had, kreeg ik kippenvel – dat was ik! Ik nam contact op en voor ik het wist stond ik bij de pannakooi in Westenholte.”

Je begon als vrijwilliger bij YfC, hoe ben je een betaalde jongerenwerker geworden?

Ik vond het jongerenwerk heel leuk om te doen en wilde er meer tijd in investeren. Maar wanneer was het juiste moment? Het giftenwerk hield me ook wel een beetje tegen. Ik sprak hier regelmatig over met onze teamleider. Hij zei dat het wel op z’n plek ging vallen. En dit gebeurde

toen mijn contract bij Paperclip kleiner werd. Nu werk ik twintig uur voor Paperclip en twaalf uur per week voor Youth for Christ.”

Hoe ziet een werkdag bij YfC eruit?

“Als team beginnen we de avond met een maaltijd en met God. Dit doen we in de youthcave, dat is in de kelder van de Stinskerk. Vervolgens gaan we met de pannakooi de straat op. Altijd op dezelfde plek, zelfde tijd en dag. Sommige jongeren voetballen, anderen chillen en kletsen liever. Halverwege delen we thee en koffie uit. Aan het einde van de avond gaan we in een kring staan en bidden we om de beurt. Daar doen de jongeren ook aan mee. Naast deze panna-avonden lees ik sinds kort ook met iemand uit de Bijbel. Het is tof zoveel jongeren te leren kennen en om te zien hoe sommige jongeren nieuwsgierig worden naar God.”

Wij doen dit werk op basis van giften. Wilt u zich financieel inzetten voor Westenholte?

Geef aan het werk van Marleen

Wat brengt het jou persoonlijk?

“Allereerst veel plezier en ontspanning. Maar ook voldoening en zingeving. Youth for Christ is een community, een veilige groep mensen waar ik kon opbloeien. We delen samen het leven met God. En precies dat kan ik weer doorgeven aan de jongeren op straat; gewoon door er te zijn en een relatie met ze op te bouwen. In het leven van sommige van deze jongeren is het zo donker. Ik kan een lichtje zijn.”

Denk je nog weleens aan je start in Zwolle?

“Absoluut! Het was een intense periode, maar er is zoveel moois hier ontstaan. Mijn leven is vol met dingen die ik zelf niet had kunnen bedenken. Het klopt helemaal met de Bijbeltekst die ik van een ouderling uit een kerk in Dordrecht bij mijn vertrek meekreeg: Jesaja 43 vers 19: ‘Zie, ik ga iets nieuws verrichten, nu ontkiemt het – heb je het nog niet gemerkt? Ik baan een weg door de woestijn, maak rivieren in de wildernis.’

Waar is Marleen over vijf jaar?

“Dan werk ik absoluut nog bij YfC, zonder twijfel. Ik heb nog zoveel plannen en er zijn nog zoveel relaties die ik wil verdiepen. En dat natuurlijk samen met al die mensen om mij heen. Youth for Christ is voor mij gewoon een thuis, het liefst steek ik er al mijn tijd in.”

Ons werk in Westenholte

Onze droom is dat alle jongeren in Westenholte opgroeien tot stabiele volwassenen op elk vlak van het leven, aangeraakt door het evangelie van Jezus.

Jongerenwerk Westenholte

Jongerenwerker Lydia

Jaren terug hoorde ik dat Youth for Christ met een pannakooi op straat stond om in contact te komen met jongeren. Ik kon me écht niet voorstellen dat ik dat leuk zou kunnen vinden. Iets met kou, regen en… jongeren. Geheel tegen mijn verwachtingen in, vond ik de eerste avond ‘panna’, toentertijd in Dieze, ge-wel-dig! Ik was echt verkocht. De jongeren die ik ontmoette, waren best wel open en deelden wat van hun leven. Dat inspireerde en motiveerde mij om hetzelfde te gaan doen.

Jongerenwerker Lydia

Jongerenwerker Freek

Jaren geleden kwam ik vanuit het westen naar Zwolle toe voor de docentenopleiding lichamelijke opvoeding. Tijdens mijn stage kwam het regelmatig voor dat kinderen ruzie met elkaar kregen. Het was gebruikelijk om ze een time-out te geven en langs de kant van de zaal te zetten. Vaak waren dit dezelfde kinderen en het aantal beweegmomenten werd voor hen beduidend minder. Ik vond dat prachtig! Niet omdat ze ruzie hadden of omdat ze dan een passende straf kregen, maar omdat ik dan langs de kant met ze kon kletsen over de ‘echte’ dingen in het leven: waarom ze zo boos waren, waarom ze zo reageerden of wat er die dag gebeurd was. Ik besefte daardoor dat mijn hart ligt bij jongeren en hun worstelingen in het leven.

Jongerenwerker Freek